Je browser is verouderd en geeft deze website niet correct weer. Download een moderne browser en ervaar het internet beter, sneller en veiliger!
‘Eerst professionals, dan het netwerk – dat is de huidige praktijk in de ouderenzorg. Anneke Westerlaken, voorzitter van ActiZ, de branchevereniging van zorgorganisaties, draait het om: de professionele ouderenzorg wordt een aanvulling op wat mensen zelf of met hulp van naasten en vrijwilligers kunnen. ‘Het is niet de vraag of je mantelzorger wordt, maar wanneer.’
(Bron: Sprank Magazine)
Neem de volgende cijfers. In 2040 is één op de vier Nederlanders 65 jaar of ouder. Het aantal 80-plussers is verdubbeld naar twee miljoen; het aantal 90-plussers naar 340.000. Om aan de stijgende vraag naar zorg te voldoen, zal één op drie werkenden in deze sector aan de slag moeten in 2060. Maar de ouderenzorg krijgt juist mínder collega’s: de komende tien jaar gaat bijna een derde van de medewerkers met pensioen. Deskundigen noemen dit het probleem van de dubbele vergrijzing. Om nog maar te zwijgen over de betaalbaarheid. Momenteel geeft Nederland jaarlijks 18 miljard euro uit aan ouderenzorg. Als we op dezelfde voet doorgaan, is dit in 2040 naar verwachting 37 miljard. Voor Anneke Westerlaken is het klip en klaar: de grenzen van het huidige systeem komen in zicht.
“Als sommige politici zeggen: wij zorgen wel voor u, het aantal verpleeghuisplekken gaat omhoog, we brengen de verzorgingshuizen terug, dan denk ik: dat kán helemaal niet. Wie moeten daar gaan werken? Bedenk dat over twintig jaar nog maar 60 procent van de bevolking in de werkende leeftijd is. En wie gaat dit betalen?
